ادبیات

خداحافظ كلمات كوچك باد آورد. كلمات هرچه گفتن گريه را كافي! خداحافظ كوچه هاي دي کوچه هاي دور دربدري خداحافظ عَلو مَلو،غلام كَلو،هي حتا هَتي هَتي خداحافظ درس اول آن همه مشق هاي سَرسَري خداحافظ پسر پسين هاي پاپَتي دستمال فروش كوچه هاي چاه نفتي،كلگه،بي بي يان،نمره يك بي بي يان،نمره يك ،نفتون! خداحافظ كتك […]

شعری از: سپیده رئوفی نیا ——— بلوط های کهنه آرامگاه ستایشگرانِ کاذب خویشند و من از وسعت ستایشهای ابریشمی صداقت به حقارت این معبدهای زمخت گره خورده ام و هر روز کلاله های ذهنم از اجداد مفرقی ام هوار می کشند و دستهایم از برکات قهقرایی شان بیزار است آری “من به صورتی چاره ناپذیر

می خواستیم فصل ها را به هم تعارف کنیم

شعری از: لیلا کُردبچه ——————————– میترسم دیگر لذت هیچ دروغی از خانه دورم نکند هیچ خیابانی به آغوش تو نزدیکم و سنگینی هیچ ترافیکی بهانه ی دیر به خانه برگشتنم نشود   می بینی ، چقدر راحت اعتمادم از هرچه دروغ است سلب می شود ؟ و تمام سال های تنهایی ام را باید در