تازه های دیگر

شعری از: سپیده رئوفی نیا ——— بلوط های کهنه آرامگاه ستایشگرانِ کاذب خویشند و من از وسعت ستایشهای ابریشمی صداقت به حقارت این معبدهای زمخت گره خورده ام و هر روز کلاله های ذهنم از اجداد مفرقی ام هوار می کشند و دستهایم از برکات قهقرایی شان بیزار است آری “من به صورتی چاره ناپذیر […]

می خواستیم فصل ها را به هم تعارف کنیم

شعری از: لیلا کُردبچه ——————————– میترسم دیگر لذت هیچ دروغی از خانه دورم نکند هیچ خیابانی به آغوش تو نزدیکم و سنگینی هیچ ترافیکی بهانه ی دیر به خانه برگشتنم نشود   می بینی ، چقدر راحت اعتمادم از هرچه دروغ است سلب می شود ؟ و تمام سال های تنهایی ام را باید در