از ولایت خبر میرسد که این هفته کرون سوئد هم در تهران زور و بازو نشان داده و تا مرز 220 تومان معامله شده است! این یعنی که توی خیابان فردوسی تهران و آن دوروبرها، یه سکه سفید تک کرونی مزین به نیمرخ اعلیحضرت کارل گوستاو شانزدهم، بگذار کف دست یکی و دویست و بیست تومان جایش بگیر و خیرش را ببر!
دوستی که از تهران تلفن میزد گفت: اگه میخوای برای عید بیایی ایران همین الان کرون تبدیل کن که الان فصل بره کشان شما فرنگ رفته هاست. می گفت ملت عین زمان قحطی که آرد و برنج و خرما ذخیره میکردند، الان دارند ارزهای خارجی از جمله کرون را از دست هم می قاپند و ذخیره می کنند برای روز مبادا! بازار خرید و فروش سکه ی طلا و نقره و برنز و مسی و غیره هم عین تنور نان سنگک داغ است. بعد هم نالید که قیمت همه چیز بالا میرود الا ارزش ریال های حقوق او. ایضا گله کرد که چه اقتصادی چه کشکی دیگه شوفر تاکسی ها هم تومن قبول نمی کنند.
به او گفتم اولا اینها را به من نگو که اینترنت از تو سحرخیزتر است. درثانی توی این حال و هوای کریستمس «شانه هایت را برای گریه کردن دوست» ندارم!
اگر صحبتهای دوستم حتی یک کلاغ دوسه کلاغ هم باشد باز معنی اش اینست که اوضاع اقتصاد قمردرعقرب است و حالا دیگه مردم عادی بجز برای خرج روزانه، گوشت و نون و سبزی و پنیر و بنشن که –عجالتا- به ریال معامله میشود بقیه پولشان را به دلار و پوند و کرون و … تبدیل میکنند و میگذارند نه بحساب بانکی که بحساب بالش و متکا! یک جور بیمه برای اقتصاد خانواده در مقابل تورمی که سونامی وار دارد می آید تا سر ریال زبون و پاک باخته را زیر آب کند و اعتبارش را سکه یه پول سیاه.
نمیدانم همین چند هفته پیش که برادر مکتبی، «خاوری» عزیز سه هزار میلیاردش را به دلار کانادا تبدیل کرد، مظنه دلار چند بود اما حالا آنطور که دوستم میگفت دلار امریکا روی 1500 تومان مثل یویو بالا و پائین میپرد. می گفت اینکه میگویم حالا یعنی همین الان نه فردا صبح. تازه کرون فسقلی سوئد هم کارش به جایی رسیده که در بازار تهران نفس کش می طلبد!
محمد حسین زاده