آن کاخ که جمشید درآن جام گرفت/ آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت
روزنامه انتخاب می نویسد؛ مردم دنیا با آثار و بقایای تاریخی ملی خود چه می کند و ما ایرانیان و دولت چه بر سر تاریخ می آوریم؟ اعرابی که برخی شان فاقد تاریخ اند، چگونه جعل تاریخ می کنند و برای خود سابقه می سازند و ایرانیان با داشته های فوق تصور خود چه می کند؟
بی توجهی و عدم رسیدگی مسئولین و نیز سرقت و فرسایشهای طبیعی از جمله سرما و گرما و نداشتن حفاظ سرپوشیده بنای تاریخی تخت جمشید به مرور زمان باعث تخریب و از بین رفتن این بنای تاریخی شده است.
از آنجایی که عمده اهالی شیراز و همه سفر کنندگان به این منطقه تاریخی، هر یک سنگی به یادبود از این محل کنده اند و بر طاقچه ی منزل نهاده اند، کم کم می توان امیدوار بود با کمک بی توجهی های دولتی این مکان مهم کاملاً تخریب شده و آیندگان، به نفرت از ما یاد کنند!
به گفته فعالان میراث فرهنگی؛ بر اثر بی دقتی مسوولان همیشه در فصل ریزش باران بیشتر قسمت‌های تخت جمشید دچار آب گرفتگی میشود و بر اثر این ریزش باران و همچنین خاصیت مویینگی سنگ، رطوبت خیلی زود در همه قسمت‌های سنگ نفوذ کرده و سرعت تخریب سنگ را تسریع می‌کند.
تخت جمشید در شهر باستانی پارسه در دوران حکومت داریوش، خشایارشا و اردشیر اول بنا شد و مرکزی برای برگزاری مراسم آیینی و جشن‌ها به ویژه نوروز بود. بر اساس یافته‌های تاریخی اسکندر مقدونی سردار یونانی در ۳۳۰ پیش از میلاد، به ایران حمله کرد و تخت جمشید را آتش زد. این مکان از سال ۱۹۷۹ یکی از آثار ثبت شده ایران در میراث جهانی یونسکو است.
با خواندن و دیدن این عکسها دلم به درد میگیرد. تلخا که برای نگهداری ازین یادمانهای ارزشمند ایرانزمین کوتاهی و تنگ نظری میشود. سپاس از شما با آوردن این نوشته