از شب قبل با دو نفر از دوستان تصمیم گرفتیم سفر یکروزه ای داشته باشیم. از روی نقشه اطراف کوه هزار دره در چهار محال و بختیاری را انتخاب کردیم. این کوه با ارتفاع 3862 متر یکی از سرچشمه های مهم رود کارون است. مسیر ما شامل شهرهای بروجن ، بلداجی، ناغان و روستاهای پوراز، دورک، دره عشق و سررک می شد.
ساعت 6 صبح از اصفهان حرکت کردیم. بعد از عبور از شهر بُلداجی که به تولید گز شهره است به سد و تالاب چغاخور رسیدیم. این تالاب زیبا یکی از مراکز مهم گردشگری منطقه می باشد و تفریحات قایقرانی و ماهیگیری در آن امکان پذیر است . به سرعت از کنار تالاب می گذریم ، چرا که تا مقصد اصلی راه زیادی در پیش داریم.
حدود 20 کیلومتر که از چغاخور دور می شویم تالاب کوچک دیگری توجه ما را به خود جلب می کند. این تالاب به علی آباد مشهور است و در کنار آن روستای کوچکی به همین نام قرار دارد. راه خود را ادامه می دهیم در حالی که جاده سرازیر می شود به شهر ناغان می رسیم . باغات انگور که در دامنه های کوهها قرار گرفته است جلوه نمایی می کند. انواع مختلف انگور در این شهر کشت می شود . بادام ،گردو و سیب از دیگر محصولات مهم آن است. بعد از 14 کیلومتر که از ناغان دور می شویم به گردنة باجگیران می رسیم. از بالای گردنه جاده به زیبایی پیداست. جاده شهرکرد به ایذه یکی از زیباترین ، پرپیچ ترین و خطرناکترین جاده های ایران است. از اینجا به بعد درختان بلوط در دامنه های زاگرس مرکزی به زیبایی خودنمایی می کند
از گردنه باجگیران به پائین سرازیر می شویم و بعد از حدود 8 کیلومتر وارد یک جاده فرعی در سمت چپ جاده می شویم . این همان راهی است که ما را به دامنه های کوه هزار دره و یکی از انشعابات کارون می رساند. به رود خانه نزدیک می شویم و پس از عبور از یک پل به روستای جوزستان می رسیم. نکته ای که خاطر مرا آزرده ساخت این بود که یکی از دوستان همراه ما که به این منطقه آشنایی کامل داشت اظهار می کرد که اهالی این منطقه درختان بلوط را بریده و پس از تولید ذغال می فروشند غافل از اینکه این عمل در نهایت به ضرر آنها خواهد بود ، چرا که فرسایش ناشی از بارانهای سیل آسای این منطقه روزی گریبانگیر آنان خواهد شد.
از این محل گذر کرده و به روستای پوراز می رسیم . روستایی زیبا و آرام چشمه ای در این روستا وجود دارد که محل با صفایی است . تصمیم می گیریم در راه برگشت ناهار را در این محل و در کنار درختان زیبای بلوط میل کنیم. حدود 8 کیلومتر از پوراز دور می شویم و به روستای دورک می رسیم. محصول انار این روستا شهرت دارد و به هر جا می نگری درخت انار می بینی به همین علت این روستا به نام دورک اناری مشهور شده است. نکته جالب اینکه در روستای پوراز که فقط 8 کیلومتر با اینجا فاصله داشت درخت انار کمیاب بود و این به آن علت بود که تنوع اقلیمی و اختلاف ارتفاع بین این مناطق هر چه پیش می رفتیم بیشتر می شد و هوا هم گرمتر می شد.
از دورک اناری هم خداحافظی می کنیم و به سمت شرق ادامه مسیر می دهیم تا بعد از حدود 9 کیلومتر به روستای دره عشق می رسیم . قبل از روستا در سمت راست جاده آبشار زیبایی قرار داشت که من تعریف آن را شنیده بودم . ولی متا سفانه آبشار در سمت دیگر رودخانه قرار داشت و دسترسی به آن بسیار دشوار بود . به ناچار از دور چند عکس از آبشار می گیریم .به علت بارندگی کم میزان خروجی آب از دهانه آبشار بسیار اندک بود و این نکته از زیبایی آبشار کاسته بود ، چرا که گفته می شد این آبشار یکی از بلندترین آبشارهای منطقه است.
از دره عشق هم گذر می کنیم به روستای سررک می رسیم . حالا دیگر ارتفاعات کوه هزار دره به خوبی نمایان است. و این کوه به زیبایی خود نمایی می کند ، دامنه جنوبی آن روبروی ماست که از عظمت و بزرگی این کوه حکایت می کند . روستای سررک نیز در سمت دیگر رودخانه قرار گرفته است و برای سهولت در رفت و آمد اهالی روستا پل معلقی بر روی رودخانه ساخته شده است که عبور از آن تجربه جالبی بود.هنگام عبور از پل متوجه نزدیک شدن تعدادی از بچه های روستا شدم سادگی و مظلومیت در چهره تک تک آنها موج می زد . از آنها در مورد تحصیل و اوضاع زندگیشان سوالاتی کردم که با صداقت و شوق خاصی پاسخ می دادند. عکسی به یادگار با آنها گرفتم. وقت کمی داشتیم . جلوتر نرفتیم و راه برگشت را در پیش گرفتیم. در راه برگشت بعد از گردنه باجگیران و نرسیده به ناغان به یکی از استخرهای پرورش ماهی قزل آلا سر زدیم و چند ماهی خریدیم . در این منطقه از این گونه استخر های پرورش ماهی زیاد است
غروب شده بود و ما حدود دو ساعت رانندگی تا اصفهان در پیش رو داشتیم
کوشا کیانی
منبع و تصاویر: kousha.fotopages.com
گزارش از: ibnanews.com
