پدرام شهلایی کرد است و متولد سقز. جوانی از کردهای ایران که تنها 25 سال از عمرش میگذرد اما آرشه را که بر ویولون میکشد گویی یک پرویز یاحقی جوان در حال نواختن است. پدرام از شهر گوتنبرگ سوئد شروع کرده و توی همین شهر گل کرده است! او در حال حاضر علاوه بر نواختن ساز در برنامه های مختلف، از درس هم غافل نیست و دانشچوی سال دوم دانشگاه در رشته سن و موزیک Högskolan för scen och musik در دانشگاه همین شهر است.
من یکبار آنهم همین اواسط اگوست امسال او را روی سن دیدم. گرم بود و مجلس آرا. هم با پیچ و تابی که در حال نواختن ویولون به بدنش میداد، پایی که میکوبید، شق گردنن که میآمد، تماس دائمی که با تماشاچی داشت و هم با عشقی که هنگام نواختن با سازش میکرد. از پدرام خواستم کمی از خودش بگوید تا روی سایت بگذاریم. و حالا ئی میلش به سوئدی آمده و عذر خواهی که فلانی فارسی نوشتنم تعریفی ندارد و …
من در سال 1984 در کردستان ایران به دنیا آمدم اما از سن 6 سالگی به سوئد مهاجرت کرده ام و در گوتنبرگ زندگی می کنم. تا آنجا که بخاطر دارم موزیک همه چیز برای من بوده است. عشق به موزیک، بخصوص موزیک منطقه خاورمیانه یقینا تا زنده ام با من خواهد بود.
راستش من همه نوع موسیقی میزنم از کلاسیک ایرانی بگیر تا موسیقی محلی اکثر مناطق ایران. اما موسیقی محلی آذربایجان، لرستان و کردستان مقدم هستند. جدای از اینها من چند سال در زمینه موسیقی ترکی، عربی و موسیقی مردمان کولی مطالعه و تحقیق کرده ام. این کاووش در موسیقی بمن یاد داد که هرچه پیشتر میروم می بینم که هنوز اول راه هستم و جهان موسیقی سرزمینی بسیار گسترده و اسرارآمیز است. همین مرا چون آهن ربایی به خود می کشاند و میتوانم بگویم لذتی دارد فوق العاده، محشر است! عشق به موزیک باعث شده که من حالا میتوانم به زبانهای فارسی، ترکی و قدری هم عربی حرف بزنم در حالیکه من هرگز در خصوص این زبانها درسی نخوانده و کلاسی نرفته ام.
من در حال حاضر در دو گروه موزیک فعالیت دارم. یکی گروه «اگرین Agrin» که سرپرست ارکستر آن هستم و موسیقی که می نوازیم بسیار متنوع است. از موسیقی منطقه بالکان شروع میشود و تا به هندوستان میرسد. اگرین به زبان کردی یعنی شعله، شعله آتش. گروه اگرین در واقع یک گروه بین المللی است. دو نفر از سوئد، یک نفر از دانمارک، دو نفر از ترکیه، خودم از سقز، مزدک خسروی و تکنیکر گروه هم هنرمند معروف شهر گوتبرگ فریبرز کرمی است.
دیگری گروه موزیک «سکوت» است که ما موسیقی ایرانی مینوازیم با روش و فرمی نو. میتوانم بگویم که با این کار، موسیقی ایرانی را به سرزمینهایی می بریم که هرگز پیشترها نرفته است!
محمد حسین زاده