«کول» به معنی تنگه باز و «فرح» به معنی شاد می باشد. دره ها معمولا تنگ و خفه می باشند ولی کول فرح روح افزا و دلباز است. کول فرح در شمال شرق ایذه در انتهای دشت ایذه قرار دارد. در سمت راست مدخل دره، در کنار رشته کوهی، دو قطعه سنگ عظیم نامنظم دیده می شود که بر آنها، نقوش بدیع از صورتهای شاه، فرمانروا، زن، مرد، اسرا و همچنین حیوانات چون گاو، گاومیش و گوسفند حجاری شده‌اند. نقوش این كتیبه در حال نیایش و احترام و حمل هدایا و تقدیس رب‌النوع یا امیر دیده می‌شوند.
این اثر به دوران حكومت ایلام (قبل از میلاد) مربوط است و از آثار بسیار مهم باستانی استان خوزستان به شمار می‌رود. در مدخل کول فرح، در ارتفاع 6 متری سمت چپ کوه، کتیبه ای به خط میخی ایلامی با نقشهای حیرت انگیز حجاری شده اند. دسته سه نفره نوازندگان، بزی در حالی قربانی شدن، سه قوچ وحشی قربانی شده، آتشدان تصویری از شاهان ایلامی و شاهزاده «هانی» که حاکم ایالت «آیاپیر» بود این نقشها را شامل می شوند.
حجت بیرانوند دیداری با اسدپور، راهنمای محلی این کتیبه ها داشته و اطلاعات بسیار ارزشمندی را از زبان این مرد خوش بیان بختیاری روی نوار فیلم ضبط کرده است که در دو ویدئوی زیر می بینید.