شعر نو به گویش بختیاری از: بهرام حاجی پور
(ترجمه فارسی شعر در ادامه می آید)
تا تِه زایَل هوا تاریکه
رَه ایلاق اِیما باریکه
پسِ کولاکِ زمون
آوِیده رَه بَندون
مَکُنین تِهنا بار
سَر دِیارونِ زَمون
که رِ چِستِن مِنه برف
مَوَرین سون اِز ویر
برف برف جُوِه‌ی سال، اَویده کُهنه و نو
سَرِ اِی گَردنه‌ها
تردیده بی کس و کار
تی به رَه پا اِکووِه
بُگُشین هَچه زبار
مَکُنین تِهنا بار
همچی بارونِ باهارونة مَست
همه تون گَپ و کُچیر
بِکُنین بار و روین دِیر زِ دست
تا که اِی بسته تُر برف گِلین
یه دَمون آبو وِه واز
وا بدونین گویَل
تا کُل و کو تاهیم
نِیله اِی برف بدیم
دست به دَست اَفتو
حرفِ زالِ اِیله
مورین وُر کوُری
مَکُنین تِهنا بار
مَکُنین تِهنا بار
———– ترجمه فارسی شعر——-
مکنید تنها بار
همتباران هوا تاریک است
راه ییلاق بسی باریک است
فصل کوچ گرچه کمی نزدیک است
بعد کولاک زمان
ره ما گر شداست ره بندان
مکنید تنها بار
چاووشِ دیروزین
آن کهن مرد وصال
منجمد شد در برف
مبریدش از یاد، دور نگردد زِ خیال
آمده است برف به برف
سر هر گردنه‌ای
شده است کهنه و نواش انبار
راه زن بی کس و کار
شده است دست به کار
چشم دارد به بار
پس
گره‌ها را بگشاییم عزیزان ز بار
مکنید تنها بار
دست در دست شوید
کوچ در کوچ به راه
همچو باران شوید
جنس باران بهار
تا نهایت بجویید و روید سوی دیگر
تا نهایت بشویید از دامن کوه
تا در یان راه بندان، دری بگشایید
پس بدانید شما
هر فرودی را برف
نگذارد که دهد دست به دست آفتاب
پس بخوانید همه
زال ایل خوش سخن است
بزدایید ز حرفش زنگار
مکنید تنها بار
مکنید تنها بار
غزلی
با گویش بختیاری
می کِـــرِنــجِ لَــو انــــاری بی خَــوَر رَهدی کُجه
پَل بُریـــده وَنـــدی آخــــر تُخــــم شَر رَهدی کُجه
ای چه فِنگی بی که وَندی و گُرُهدی چی شِکال
سیچه مُون کِـــردی کَلو و در به در رَهدی کُجه
بی خَــوَر رَهدی دلُــــم بی تـــاو کِـــردی آل بَـرات
زانووام از حَرس وابیـن خیــس و تَر رَهدی کُجه
تــا کــه تُشمال ایــزَنه زَنگَـــل ایبـــازِن پــا بُهون
وات ایگُوم مِرزِنگ سیاه ,خورشید بر رَهدی کُجه
تَش گِرِهــدُم تــا بِـرَهـدی تَش بــه مالِـت ایوَنُــم
اِی دُوَر روزی بِفَهمُــم مُــو اَیَـــر رَهدی کُجه
کس ندونـه غیـر خُت داری تــو چند تــا تی به رَه
کِـردی صَد دل سوهـدِنِه لَت و لَوَر رَهدی کُجه.
دل اَیَـر کُـه بُـو ایـرُهـمِه ,دل مُو که نیدِه زِ سنگ
تــا نَـرُهمِستُـم بیـــــا , آخِــه دُوَر رَهدی کُجه.
باوَرُم نیبو کــه سی هیـــزُم کَـدِت بَستی به ناز
مَر بَچه گــول ایــزِنی , تـو بی تَــوَر رَهدی کُجه.
مُـــو دِلُـــم کــاردین تَحـلِه, تـــو دلت چی انگبیـن
بَخت بُووت,مِینا بَنَوش,مُنجُق به سر رَهدی کُجه.
دُهدَرِ ایـلی نَتـرسی از شَو و شَوگَــرد و دُزد
جون “شَهرو” راس بِگو , زیدی بـه در رَهدی کُجه
(( شادان شهرو بختیاری ))
داغت نبينم