قدیمی‌ترین سند موجود در بارۀ قدمت ساز «چنگ» را مربوط به حجاری‌های «کول فرح» ایذه خوزستان می‌دانند که بیش از سه هزار سال عمر دارند. اما این ساز در زمان ساسانیان به اوج خود رسید و نوازندگانی چون نکیسا، باربد و آزادوار در این دوران زندگی می‌کردند.
پس از حجاری‌های کول فرح، قدیمی‌ترین سند موجود مربوط به نقش کاشی‌های رنگی کشف شده در سال ۱۳۱۹ در ویرانه‌های کاخ شاپور اول در بیشاپور است که در یکی از آنها زنی رامشگر در حال نواختن چنگ دیده می‌شود.
این کاشی‌ها هم‌اکنون در موزۀ لوور فرانسه نگهداری می‌شود. همین طور در کنده‌کاری سنگ طاق بستان که خسرو پرویز را در مرداب‌ها در حال شکار گراز نشان می‌دهد، نقش زنان چنگ‌نواز دیده می‌شود. به این ترتیب که در یک قایق همراه خسرو پرویز چهار زن چنگ‌نواز مشغول نواختن هستند و در قایق خود خسرو پرویز نیز یک زن ایستاده و زنی دیگر نشسته چنگ می‌نوازد.
حالا سیامک مهرداد میخواهد که چنگ باستانی ایرانی را که تا دوران صفویه در ایران نواخته می‌شده، بازسازی کند >>> جدیدآنلین
