مشهور است که کبوتر‌بازان همیشه سر به هوا هستند و در کوچه و خیابان و در همه حال نگاهشان به آسمان است. اگر در یک میهمانی کسی را دیدید که به جای تماشای غذاها و میوه‌ها و نوشیدنی‌ها و گفتگو با بقیه به سقف خیره است، بدانید که او یک کبوترباز و یا به اصطلاح قدیمی‌ها، “عشق‌باز” است.
کبوتر” یک واژۀ اصیل فارسی است که از دو واژه “کبود” و “تر” تشکیل شده‌‌است. در فارسی محاوره‌ای، به کبوتر، “کَفتر” می‌گویند و نام‌های محلی آن در کردستان و کرمانشاه “کوتر”، “کموتر” و در بعضی نقاط جنوب “کپتر” و “کبتر” است. >>> جدید آنلین
