دویچه وله: در سال‌های منتهی به انقلاب 1357 فاطمه واعظی که با نام هنری “پریسا” شناخته می‌شود، یکی از چهره‌های شاخص در میان آواز‌ه خوانان زن ایران بود. صدای پرقدرت و دلکش او، به ویژه در اجراهای جشن هنر شیراز در کنار آهنگسازانی همچون حسین علیزاده موجب محبوبیت و آوازه‌اش شد.
با ممنوعیت آواز زنان در سال‌های پس از انقلاب، پریسا نیز ناچار خاموش ماند و علاقه‌مندان به صدای او نیز از شنیدن صدای او بازماندند.
نخستین باری که پس از انقلاب، صدای پریسا در حوزه‌ی عمومی بار دیگر طنین‌انداز شد، سال 1374 بود که او برای اجرای کنسرت به خارج از کشور آمد. پریسا در این کنسرت شعری از مولوی خواند با این بیت که
«شاد آمدم شاد آمدم، از جمله آزاد آمدم/چندین هزار سال شد، تا من به گفتار آمدم»
که گویی شکایتی بود از سال‌هایی که ناخواسته و اجباری مهر سکوت بر حنجره‌اش داشت.
پریسا از دریچه‌ی دوربین:
