من هر وقت توی این غربت سردیم میشود یا دل درد می گیرم یه تیکه نبات زعفرانی را می اندازم توی لیوان و چای داغ رویش. باور کنید هنوز چای از گلویم پائین نرفته حالم خوب میشود. اما راستش هیچوقت به این فکر نکرده بودم که نبات تاریخ مصرف دارد یا قراره تاریخ مصرف داشته باشد.
بهرحال امروز هم رفتم تا از فروشگاهی که مواد خوراکی خاورمیانه ای از شیر مرغ تا جان آدمیزادش را دارد و کار و بارش هم حسابی توی سوئد گرفته، دو بسته نبات ساخت وطن و البته نوع زعفرانی اش را بخرم. وقتی عینک زدم که رنگ نبات را از پشت روکش طلقی بسته بندی بهتر ببینم، دیدم یه مقداری اطلاعات هم اینور و آنور آن آمده است. از جمله توی پک و پهلوهای بسته نبات به فارسی و انگلیسی (با غلط املایی) نوشته شده بود: تاریخ تولید: که البته تاریخی نبود! اما ردیف پائین تر آمده بود تاریخ انقضاء: 18 ماه پس از تولید!؟
باور کنید آنقدر تعجب کردم که نزدیک بود دو شاخ خوشگل روی کله ام سبز شود! منتها بعدش بحدی خندیدم که بکلی داستان عکس احمدی نژاد و مادر هوگو چاورز یادم رفت! وقتی تاریخ تولید جنس معلوم نیست یکی بیاد بمن بگه که آدم اون 18 ماه کذایی را چطوری باید حساب کنه؟ نکته جالب دیگر این بود بجای ترجمه کلمه نبات، همین جور راحت الحلقوم وار نوشته شده بود Nabat. لابد اگر پا داد و انگور عسکری صادراتی شد روی کارتن با حروف لاتین می نویسند angor askari.
آخه مگه مجبورتان کرده اند که این جوری تکست بزنید؟ خوب حالا که قراره ادای اروپایی ها در بیاورید لااقل یه کنترلی یه کوفتی، بابا یکی این تکست را قبل از چاپ بخواند ببیند کمی کسری… اصلا شما که نمی خواهید تاریخ تولید را بنویسید پس چرا برایش جا گذاشته اید؟ والا ملانصرالدین هم این جوری نبود.
باور کنید بسته بندی خرمایش هم همین است، گلاب و مربا و آبلیمو و کشمش دم دار و بی دمش هم. همین جور یلری تلری، آخه این هم شد کار؟
محمد حسین زاده
زرشک را اسم نبردی! تازه این از جنسهای صادراتی شان است وای بحال داخلی ها. اما حالا مجبور بودی توی جنس وطنی اینهمه کنجکاوی داشته باشی؟