واقعيت آن است كه مسجد سليمان آتشگاه و يكي از مراكز تجمع زرتشتيان بوده و علت انتخاب اين محل از اين نظر بوده كه بر اثر گاز نفتي كه ازخلل و فرج زمين بالا مي آمد و متصاعد مي شد اين امكان را بوجود مي آورد که نیاکان ما آتش جاويد بر پاي دارند. هنگام حمله اعراب كه كليه آثار ارزشمند تاريخي به تخريب كشانده مي شد طبعا نوبت اين اثر نيز رسيده ولي ايرانيان چون آگاه بودند كه اعراب نسبت به اماكن مذهبي احترام قائلند، لذا براي جلوگيري از تخريب آن چنين عنوان كردند كه اين محل مسجد حضرت سليمان بوده است. اين تدبير باعث شد كه تا مدتي از ويراني آن جلوگيري شود ولي اعراب بعدها از نیایش سّري ايرانيان كه شبانه انجام مي گرفت پي به واقعيت امر بردند و پس از چندي آن آتشكده را به سرنوشت ساير آثار باستاني ما دچار كردند و نام مسجد سليمان از آن تاريخ بر جاي مانده است.
اطراف اين آتشگاه داراي پلكان هايي است كه بزرگترين آنها 23 رديفي مي باشد كه در شرق صفه قرار دارد و به دشت متصل مي گردد و از نظر شكل و سبك معماري با كليه آتشكدههايي که از ايران باستان برجاي مانده كاملا مطابقت دارد و يكسان مي باشد
پروفسور گريشمن مي گويد: نيایشگاه «سرمسجد» و «برد نشانده» هيچ شباهتي به معماري ايلامي بابلي و آشوري ندارند اما خيلي شبيه ساختمان هاي تمدن باستاني «اورارتو» مي باشد. او تپه هاي سرمسجد و برد نشانده را اسلاف تخت جمشيد مي داند كه اصول ايجاد آن هنوز طرق قديمي را كه پارسيان از زمان ورود به ناحيه جنوب غربي ايران بكار مي بردند آشكار مي سازد.
برگرفته از کتاب: شهر من مسجدسلیمان نوشته منوچهر یاوری