ورود فردین به عرصۀ سینما اتفاقی بود. در زمستان 1337 زمانی که 28 سال داشت، اسماعیل کوشان به او پیشنهاد کرد در فیلم “چشمۀ آب حیات” که سیامک یاسمی آن را کارگردانی می‌کرد، به عنوان هنرپیشۀ نقش اول در مقابل ایرن بازی کند. ایرن می‌گوید: “یک پلان را بارها و بارها تکرار کردم، چون فردین به دلیل کم‌رویی و خجالت نمی‌توانست آن را بازی کند.” از همان آغاز چنگیز جلیل‌وند به جای او حرف می‌زد و آوازش را ایرج می‌خواند.
فردین به همراه ظهوری و سه تن دیگر سالها سرپرستی 40 کودک را به عهده گرفته بود و گروه آنها تمامی هزینۀ این کودکان را پرداخت و ماهی یک بار هم به آنها سرکشی می‌کردند.
فردین که پس از انقلاب اجازۀ کار نداشت و از این بابت اندوهگین بود در مراسم سالگرد علی تابش گفته بود: “همه مردم هر روز زندگی می‌کنند تا یک روز بمیرند. ما هر روز می‌میریم تا یک روز زندگی کنیم”.
[]