نوشته: فریدون کرائی
دیروز اول ماه مه بود و روز جهانی کارگر، نمی خواهم وارد تاریخچه آن بشوم که خوانندگان بهتر از من میدانند. و نمی خواهم بگویم در فلان نقطه عالم تظاهرکنندگان چه گفتند و طرف مفابل چه گفت و چه شد که خبرگزاری های حرفه ای کار خود را به نحو احسن انجام داده و الحمدلله رب العالمین به لطف تکنو لوژی ارتباطات ؛ مشارق و مغارب ارض از آن مخبرند ؛ فقط یادم به این افتاد ؛ که زمانی ما در مسجدسلیمان شاید از هر ده خانه یک خانه رادیو داشتیم و از تلویزیون هم خبری نبود ؛ می دیدیم بزرگتر ها از ترس گوش موش دیوار ساعت 9 شب به صندوق خانه می روند و رادیو ملی گوش میدهند یک روزی از سال هم در میدان فوتبال نمره چهل جمع میشدند و با طناب کشی و بالش بازی و بالا رفتن از میله گریسی پرچم و اینگونه بازی ها جشن می گرفتند و ما هم منظورشان را نمی فهمیدیم که بالاخره داستان چیست . سالهاست هم که خبر ندارم آن روز کذائی در مسجدسلیمان چه می گذرد.