۱۲۵ سال پیش شربتی با هدف درمان سردرد و افسردگی به بازار آمد اما در نهایت تبدیل به محبوب‌ترین نوشیدنی در جهان شد. صحبت از کوکاکولاست که امروزه دومین لغت معروف جهان است و طرز تهیه‌اش در گاوصندوقی در آمریکا نگهداری می‌شود.
قطعا روز ۸ مه سال ۱۸۸۶ زمانی که جان اسمیت پمبرتون وارد داروخانه‌اش در آتلانتا شد، هیچ تصوری نداشت که قرار است آن روز معمولی تبدیل به یک تاریخ مهم شود؛ روز یافتن ترکیب “کوکاکولا” محبوب‌ترین نوشیدنی در سراسر جهان.
البته ایرادی را هم نمی‌توان بر پمبرتون وارد کرد زیرا هر چه هست در آن روز او می‌خواست شربتی ضد سردرد، خستگی و افسردگی را در آزمایشگاهش تولید کند. پمبرتون هر لیوان از نوشیدنی تازه‌‌اش را به قیمت ۵ سنت به مشتریانش می‌فروخت. هر چند در نهایت آن اندازه خوشبخت نبود که در زمان حیاتش بتواند نصیبی هر چند اندک از شهرت و محبوبیت این ترکیب ابتکاری ببرد و کمی پیش از مرگ دستور تهیه ساخت کوکاکولا را در ازای ۲۳۰۰ دلار به آسا کندلر، بازرگان آمریکایی و شهردار شهر آتلانتا فروخت.
در عوض کندلر توانست به زودی از کوکاکولا یک “نوشیدنی ملی” بسازد که نامش مترادف با “زندگی به سبک آمریکایی” است. او کمی دستور تهیه کوکاکولا را دستکاری کرد و برای راحت‌تر کردن کار به جای لیوان و بشکه، بطری‌های مخصوصی را برای این نوشیدنی سفارش داد که امروزه همه آن را می‌شناسند و در نهایت محصولش را در سراسر آمریکا توزیع کرد. با این تغییرات همه دیگر می‌توانستند حتی در خانه‌هایشان هم کوکاکولا بنوشند.
در سال ۱۸۹۶، ده سال بعد از تهیه اولین ترکیب کوکاکولا آسا کندلر برای نخستین بار این نوشیدنی را به خارج از مرزهای آمریکا صادر کرد؛ به کوبا و کانادا.
ورود کوکا کولا به اروپا
جنگ جهانی دوم کوکاکولا را به یک مارک جهانی تبدیل کرد؛ البته از طریق کوله‌های سربازان آمریکایی. در سال ۱۹۴۲ ژنرال آیزنهاور شخصا دستور داد تا سه میلیون بطری کوکاکولا به اروپا صادر شود تا از این راه سربازان آمریکایی با نوشیدن این “بمب انرژی شیرین” تقویت شوند.
آندرئا اکسلر، روزنامه‌نگار و نویسنده کتابی در مورد “کوکاکولا” در همین رابطه می‌گوید: «در زمان جنگ جهانی دوم کوکاکولا در آمریکا به عنوان یک کالای مهم جنگی شناخته شد و هر سرباز آمریکایی سهمیه مشخصی را برای دریافت آن داشت تا جایی که کارخانه‌های کوچک مخصوصی برای پر کردن بطری‌ها ساخته شد. بعد از جنگ این امکان وجود داشت تا بلافاصله از همین کارخانه‌ها برای پوشش دادن بازار مصرف در اروپا استفاده شود. برای مردم کشورهای اروپایی هم کوکاکولا تا حدی نشانی از آزادی، دموکراسی و مدرنیته بود.»
بعد از پایان دوران جنگ سرد و از میان برداشته شدن پرده‌ی آهنین جدایی میان شرق و غرب، کوکاکولا به سرعت توانست جای خود را در گستره‌ی جغرافیایی شرق سابق باز کند. یک روز بعد از فروپاشی دیوار برلین کمپانی کوکاکولا در برلین شرقی و دیگر شهرهای شرق آلمان به طور رایگان بین مردم کوکاکولا پخش می‌کرد.
به گفته‌ی میشل بری، کارشناس امور تبلیغاتی نکته‌ی مهمی که در معروف کردن کوکاکولا نقش ایفا کرد، روش‌های هوشمندانه بازاریابی و تبلیغ برای این محصول بود. هر چند بی‌انصافی خواهد بود اگر از طرح سرزنده‌ی علامت کوکاکولا، نوشته‌ای سفید روی سطح قرمز رنگ غافل ماند.
برگرفته از: دویچه وله