ارتفاع برج خلیفه در دوبی 828 متر است که نزدیک به دو برابر ارتفاع ساختمان امپایر استیت، در نیویورک بوده و از ساختمانی در تایوان که تا کنون بلندترین ساختمان جهان محسوب می شد، بیش از 300 متر بلندتر است.
برج دوبی دارای ۱۶۰ طبقه است و شروع ساختمان آن در 6 سال قبل، در اوج رونق اقتصادی دوبی بود.
نه اینکه بخیل باشیم یا مخالف پیشرفت دنیا و این صبحت ها. اما براستی در شیخ نشینی که گوجه فرنگی را هم از خارج می آورد و تولید اول و آخرش نفت است، ساختن یک چنین هیولایی در برهوت دوبی به کدام درد بی درمان منطقه متلاطم خاورمیانه می خورد؟ در روزگاری که آنهمه انسان آواره عرب بیخ گوش دوبی در شرایطی رقت بار بدنیا می آیند، زندگی میکنند و در همان حال و هوا هم از دنیا می روند، ساختن برج 828 متری در دوبی چه افتخاری برای حضرت خلیفه بن زاید میتواند داشته باشد؟
بنظر چنین می رسد که ازما بهتران چشم آبی با خواندن یاسین به گوش این شیخ و آن خلیفه و راه انداختن این قیبل پروژه ها، میلیون ها دلار نفتی را به جیب شرکتهای ریز و درشت خودشان می ریزند تا در فردای اقتصاد بدون نفت آه هم در بساط مردم عادی این سرزمین ها نماند؟
یک نویسنده در عربستان سعودي اين جمله معروف را گفته است که:
“پدر من شترسوار بود، من ماشين شخصی دارم، پسر من هواپیمای شخصی خواهد داشت . اما پسر پسر پسر من دوباره شترسوار خواهد بود. “
محمد حسین زاده