رابطه بين چراغ هاي راهنمايي و رانندگي خيابان “کنسينگتون هاي” لندن با اخراج بازيکنان در فوتبال چيست؟
“جرج کامينگ” اسکاتلندي مدير داوران پروژه آينده کنفدراسيون فوتبال آسيا (AFC) که از داوران صاحب نام سابق است در اين باره توضيح مي دهد.
کارت هاي زرد و قرمز علائم معمولي نه تنها در فوتبال بلکه در بسياري از رشته هاي ورزشي ديگر هستند که از نظر اعلام تصميمات داور به بازيکنان و تماشاگران اهميت دارند.
اما با توجه به اينکه زمان زيادي از به وجود آمدن اين کارت ها نمي گذرد، چطور اين تکه هاي رنگي پلاستيکي به اين آساني شناخته و به عنوان بخشي از فوتبال پذيرفته شده اند؟
“کن استون” يکي از داوران فيفا بود که در جام جهاني 1962 شيلي قضاوت کرد.
او در سال 1963 بازنشسته شد و سپس فعاليت خود را به عنوان رييس کميته داوران فيفا آغاز کرد. او رياست اين کميته را از سال 1970 تا 1972 بر عهده داشت.
استون در جريان جام جهاني 1966 انگليس، مسووليت داوران را بر عهده داشت و در بسياري از اتفاقات جنجالي درگير مي شد.
در اين رقابت ها “آنتونيو راتين” کاپيتان تيم ملي آرژانتين توسط “رودي کريتلين” داور آلماني اخراج شد اما از ترک زمين ممانعت کرد.
در نهايت کن استون وارد زمين شد و او را متقاعد کرد از بازي بيرون برود.
بعد از اين مسابقه ابهاماتي هم در مورد اخطار به دو بازيکن انگليسي به نام هاي “جک و “بابي چارلتون” به وجود آمد.
اين ابهامات استون را به فکر واداشت و اين داستان ادامه داشت تا اينکه وي هنگامي که مشغول رانندگي در خيابان کنسينگتون هاي در غرب لندن بود، پشت يک چراغ راهنمايي و رانندگي قرار گرفت.
چراغ اول از سبز به زرد تغيير رنگ داد و سپس قرمز شد. اين همان پاسخ سوال هاي او بود. زرد براي اخطار و قرمز براي توقف.
کارت هاي زرد و قرمز در جام جهاني دوره بعد در مکزيک مورد استفاده قرار گرفتند و به تدريج جاي خود را در دنياي فوتبال باز کرده و پذيرفته شدند.
در سال 1993 استفاده از کارت هاي زرد و قرمز به عنوان بخشي از قوانين فوتبال در آمد.
امروزه عبارت “کارت قرمز نشان دادن” به قدري متداول شده که در بسياري از موقعيت هاي غير فوتبالي هم به کار برده مي شود و همه اينها به خاطر چراغ راهنمايي و رانندگي خيابان کنسينگتون هاي است.
ايرنا