زاینده رود در اصفهان روزگار سختی را میگذراند. گویا آب حتی زیر یک پل از سی و سه پل هم جاری نیست! طبق اخبار و عکسهای موجود در سایت های اینترنتی داخل ایران، حالا زاینده رود محلی شده برای چرا کردن گوسفندان. این رودخانه تاریخی را همه بیاد دارند و بخصوص مسافرین نوروزی به عشق زاینده رود بود که پیکان را زین میکردند و به اصفهان میرفتند. این رودخانه در سالهای گذشته دشتهای فراوانی را سیراب میکرد و همواره جاری و روان بود اما دیدن روزگار امروزی زاینده رود که تنها به بستری خشک تبدیل شده دل هر شهروند اصفهانی را به درد میآورد. اکنون بجای آب، اینجا و آنجا علفزاری رشد کرده که برای دامداران شرق اصفهان عجالتا غنیمتی ست!
صحبت هایی هم هست که آب کارون و کرخه را از مسیر طبیعی خود منحرف کنند تا به زاینده رود بریزد. یعنی که اگر چنین شود، لرستان و خوزستان تشنه میماند و کارون و کرخه برهوت! و باز هم یعنی اینکه میخواهند از ریش پیوند سبیل کنند! بقول شاعر: خوشا چاهی که آب از خود برآرد.
حالا که صحبت به اینجا رسید، بد ندیدیم غزل زاینده رود با آواز سحر انگیز ایرج را برایتان بگذاریم. بالاخره وصف العیش، نصف العیش!