– امام زایــِه یه وا یک ساختیمه شه. (امامزاده ای که با هم ساختیم)
– کنایه از کاری ست که با اتحاد و همفکری دو یا چند نفر انجام می گیر. خوب یا بد آن هم متوجه همه است.
دو شیاد با هم و برای استفاده از حماقت مردم امامزاده ای ساختند و به شراکت متولی آن شدند و سال ها از پرتو درآمد آن زندگی کردند تا اینکه یکی از آن دو نفر خواست شراکت را فسخ کند. موقع تقسیم دارایی امامزاده، کار به مناقشه کشید. یکی از دو شیاد برای اثبات ادعای خود به آن امزاده سوگند خورد. دیگری در جواب به او گفت: این امامزاده ای ست که با هم ساختیم، حالا تو می خواهی با آن سر من کلاه بگذاری؟!
+ + +
– مِلَه نِ بَزن و ِ انصاف. (گردنه را غارت کن، اما انصاف را رعایت)
– کنایه از رعایت انصاف در هر کاری ولو غارت است.
یکی از یاغیان لرستان، روزی به همراه همدستانش در یکی از گردنه های معروف، گله ای از چوپانی غارت میکند. به هنگام تقسیم، گله را سه قسمت می کند. دو قسمت برای خود و همراهان و قسمت سوم را به صاحب گله بر می گرداند. همراهانش اعتراض می کنند که این کار دور از انصاف است و چرا سهمی از غنیمت و غارت را به صاحبش بر می گردانی؟ طرف پاسخ میدهد
– به خاطر اینکه صاحب گله دوباره بتواند آن ها را پرورش دهد تا زاد و ولد کنند و بیشتر شوند و من و شما بعدها بی نصیب نمانیم!!
………………………………………………………
منبع: فرهنگ عامه لرستان، تالیف علیمردان عسکری عالم