در روز چهارم اسفندماه، نوروز در تقویم رسمی سازمان ملل متحد ثبت شد. ثبت نوروز در میان مناسبت‌ها رسمی و جهانی سازمان ملل می‌تواند کمک بزرگی برای ایرانیان خارج از کشوری باشد که تمایل به برگزاری عمومی جشن نوورز در شهرهای محل اقامت خود داشته‌اند و نمی‌توانستند به راحتی مجوز این مراسم و گردهمایی‌هایی پیوسته به آنرا از شهرداری‌ها و دیگر نهادهای مسئول دریافت کنند. آنان گاهی ناچار بوده‌اند تا برای این مجوزها به نامه‌نگاری‌های متعدد و توضیحات و توجیهات فراوان روی بیاورند. از سوی دیگر ثبت نوروز در تقویم سازمان ملل بی‌گمان موجب آشنایی و توجه بیشتر آن دسته از ایرانیانی خواهد شد که در بیرون از ایران بزرگ شده و یا حتی متولد شده‌اند و با آیین‌های ایرانی و شیوه برگزاری آنها آشنایی چندانی ندارند.
با اینکه این اقدام سازمان ملل در خور توجه و سپاس است؛ اما گمان می‌کنم که نیازی به این همه دستپاچه شدن بیش از اندازه برخی از هم‌میهنان ما نیست. نوروز به عنوان یک جشن تقویمی و غیردینیِ برگرفته از رویدادهای طبیعی، بسیار کهنسال‌تر و بزرگتر و فراگیرتر از آن است که ثبت شدن آن در تقویم سازمان ملل امتیازی برای آن باشد. بلکه این تقویم سازمان ملل است که باید به داشتن نوروز در میان انبوه دیگر مناسبت‌های خود افتخار کند. به گمان بنده، اینکه بسیاری از ما از کمترین توجه دیگران به فرهنگ و آیین‌ها ایرانی دچار شوق‌زدگی مهارنشده می‌گردیم، معنا و مفهوم خوبی ندارد و ضعف ما را نشان می‌دهد و تباهی غرور ملی را. دریغ است که برخی دستگاه‌های دولتی و میراث فرهنگی ما بیش از همه جلودار رفتارهای حقیرانه و زبونانه در مواجه با خارجیان هستند.
اکنون در شهرهای بزرگ ایران از نوروز چیزی جز یک نام باقی نمانده است. تمامی آیین‌های فراوان و زیبای نوروزی از میان رفته‌اند. از سرودخوانی‌ها، نمایش‌های همگانی، پاسداشت و پاکیزگی محیط زیست و دیگر آیین‌های در پیوند با نوروز حتی نامی هم برجای نمانده است. دریغ است که ما ایرانیان شرایطی را فراهم آوریم که برغم توجه و علاقه فراوان به نوروز، خود باعث و بانی تخریب و تباهی سنت‌های کهن آن شویم. در تمامی کشورهای حوزه نوروز که از بالکان تا غرب چین گستردگی دارند، نوروز با شکوه و عظمتی به مراتب بیش از ایران (که خاستگاه آنست) برگزار می‌شود.
رضا مرادی غیاث آبادی ghiasabadi.com