دراين ميان صنايع دستي نيز به عنوان بخشي از ميراث کهن و فرهنگي ملت ها، نقش مهمي در معرفي تمدن و پيشينه تاريخي سرزمين دارد.
اسناد و مدارک فرهنگي برجاي مانده از گذشته به ويژه ابزار و ظروف بيانگير آن است که بروجرد نيز از لحاظ توليد صنايع دستي سابقه اي ديرينه دارد.
نوآوران و استادان صنايع دستي در بروجرد همواره به موازات آفرينشهاي ذوقي صنعتگران و هنرمندان ديگر شهرهاي کشور از جمله اصفهان در خلق آثار شگفت انگيز گام برداشته اند.
مسگري ، جاجيم بافي، گليم بافي ، صابون پزي ، گيوه دوزي، ماشته بافي، چاقوسازي و صنايع دستي ورشو از پرآوازه ترين توليدات محلي بروجرد بوده که در گذشته از رونق خاصي برخوردار بوده اند.
ورشو سازي شاخص ترين صنايع دستي بروجرد است که با بيش از دو قرن رونق ، نام اين شهرستان را در داخل و خارج کشور مطرح کرده، اما امروز آرام آرام در بوته فراموشي فرو غلطيده است.
آبخوري ، سيني و فنجان ،منقل، آفتابه لگن، سرمه دان، گلاب پاش و سماور از توليدات متنوع ورشويي هستندکه به استناد برخي متون، کار ساخت اين لوازم خانه از زمان سلجوقيان و صفويان دراين منطقه رواج داشته و در زمان قاجار اين هنر به اوج خود رسيده است.
امروز ديگر صداي دلنشين چکش صنعتگران پر ذوق در کوچه پس کوچه هاي بازار قديمي بروجرد به گوش نمي رسد و دگرگونيهاي صنعتي نقش و نگار ظروف ورشو را از ياد برده است.
در تاريخ ورشو سازي بروجرد استاداني از جمله “محمدرحيم ميناگر”، “رضا رئوفيان”، “رضا گلدوز” و “محمد بادآور” پا به عرصه وجود نهاده و با تحمل مشکلات فراوان صنعت ورشو سازي را با دستان خود به اوج و تکامل رساندند.
گليم بافي، جاجيم بافي و ماشته نيز از ديگر صنايع دستي بروجرد بوده که در گذشته از رونق خوبي برخوردار و اين صنايع مورد استفاده اغلب خانواده ها و مصارفي چون رختخواب پيچ و زير انداز قرار مي گرفت.
از آنجا که در گذشته حرفه اغلب مردم بروجرد دامداري بوده اين منطقه از لحاظ دارا بودن نخ و پشم ،غني بوده، اين مهم موجب گرايش افراد به سمت اين صنعت و هنر دستي مي شده است.
امروز تار و پود اين هنر به دليل کم توجهي برخي مسوولان نخ نما شده و در کوچه هاي باريک بازار قديمي بروجرد تنها تعداد انگشت شماري از کارگاههاي بافندگي به جا مانده که از انها به عنوان انبار استفاده مي شود.
گيوه دوزي و جوراب بافي نيز از ديگر صنايع دستي بروجرد محسوب مي شد که اين حرفه ها نيز با حضور فناوري هاي جديد در عرصه توليد کفش و پاپوشها، رونق خود را از دست داده و به طور کامل فراموش شده است.
مسگري از ديگر حرفه هاي پر رونق بروجرد بوده که به دليل وجود انواع ظروف مدرن ، فراموش شده و امروز تنها نام “بازار مسگرها” رونق و معروفيت اين پيشه را در ذهن تداعي مي کند.
صدايي که از کوبيدن چکشها به ظروف مسي به صورت همنوا ايجاد و در کوچه هاي بازار بروجرد طنين انداز مي شد، اين حرفه را از ميان ديگر صنايع متمايز مي ساخت .
هنر چاقو سازي نيز از ديگر صنايع دستي بروجرد محسوب مي شود که امروز به دليل تحولات گوناگون، صنعتگران اين هنر به شغلهاي ديگر روي آوردند.
متاسفانه امروز به دليل اهميت ندادن به اين صنايع، ماشته، گليم و جاجيمها صنعتي، ظروف ورشوي ماشين ساز، صنايع چرمي مصنوعي و تابلوهاي پلاستيکي چوب نما شده اند و با قيمتهاي بالا به مردم عرضه مي شود.
برگرفته از سایت قوم لر: ghome-lor.blogfa.com