شعری از: داوود مالکی

می خواستیم

فصل ها را به هم تعارف کنیم

بهار را

به پیراهن هم بپاشیم

به دکمه های بسته زمستان بخندیم

 

و کسی سر در نیاورد

که گنجشک ها

دست های تو را

بیشتر از درخت های عصر دوست دارند

 

ما میخواستیم بهار را

و بهار دهان تو را

به شکوفه های گیلاس ترجیح می داد

 

ما میخواستیم

همدیگر را

اما کسی این را

نمی خواست