ادبیات

چه عواملی روح نشاط را از شعر محلی بختیاری گرفته است و چرا اکثر سروده ها و ترنم های محلی ما مثل: “دی بلال” “داینی داینی” “شُلیل” “یار یار” “لالائی” ” بزگری ” “صیادی ” ” تولکی ” “شیر دوشی” حتی وقتی که در باره عشق و دلدادگی است، تراژیک و غمناک است و شکایت آمیز؟ اگر از زاویه دیگری نگاه کنیم، از دف و چنگ و دیگر آلات موسیقی در قوم بختیاری اثری نیست …

یکی از عوامل زیبایی و دلنشینی شعر “دی بلال” تا حدود زیادی مدیون وزن زنده و جذاب آن است که نوعی وزن “خیزابی” است این گونه وزن نوعی نیاز به تکرار را در ذهن شنونده ایجاد می کند . مسئله دیگر ترتیب قرار گرفتن هجاهای کوتاه و بلند در کنار یکدیگر است که با خصوصیات لفظی این ابیات همخوانی دارد. هر چند سرایندگان اینگونه اشعار کمتر اطلاعی از وزن و قافیه …